19-08-2023 Rondje Achterhoek
Al jaren lang komt ons lid Peter vanuit de Achterhoek naar de evenementen van Oost die zich toch lijken te concentreren rondom de snelweg A1. De laatste jaren hebben zich enkele nieuwe leden aangemeld die in het zuiden van onze regio wonen, bij Peter. Dat was een goede reden voor een experiment: Krijgt hij de Tukkers naar de Acherhoek?
Hij had nog een mooie rit liggen van vorig jaar, toen afdeling Midden bij hem in de buurt kampeerde en zij hem hadden gecharterd voor het uitzetten van de route. De commentaren toen waren goed, dus dat was prima bruikbaar voor de Oosterlingen.
We kwamen samen bij Eetcafe Haak en Hoek, op een steenworp afstand van de Duitse grens, aan de weg tussen Eibergen en Winterswijk. Het weer nodigde uit om op het terras te genieten van een drankje en wellicht een gebakje erbij. De opkomst was boven verwachting, die Tukkers bleken zich niet te laten weerhouder door wat meer kilometers. Enkele eenlingen waren bij elkaar in de auto gestapt, wat SAMBA-leden kwamen mee en Adrie had voor verjonging gezorgd in de vorm van haar zoon met vriendin. Ook enkele relatief nieuwe leden uit de regio kwamen even langs, allen wegens verschillende omstandigheden zonder Traction. Die houden we nog tegoed.
Na uitleg van Andre en Peter stelde de colonne zich op voor vertrek. Zelf had ik de voorkeur om de route in eigen tempo te rijden, wat mij de gelegenheid gaf om wat foto's te maken van de vertrekkende stoet. Die staan hier onderaan. Daarna ben ik er rustig achteraan gereden. De route was goed te volgen, we hebben geen foutje ontdekt. En wat een route was het! De wegen rondom Winterswijk blijken stuk voor stuk prachtig te zijn. Peter had ongetwijfeld zijn best gedaan om de mooiste stukken mee te pakken. En de waarschuwing voor 'de vele fietsers' was nauwelijks nodig, het was duidelijk dat de Achterhoek gelukkig nog steeds niet door massatoerisme is ontdekt.
Volgens de voorspelling zou het 's ochtends misschien nog wat gaan druppelen, maar zou de middag droog zijn. Helaas bleek de praktijk anders, onderweg kwamen er steeds meer druppels uit de hemel neerdalen. De cabriorijders gooiden het dak snel omhoog, bij de decouvrable van Fred is dat een wat langer proces. Hij vond een snelle oplossing door te schuilen onder de autohoes die hij mee had, dit zie je niet dagelijks langs de weg:
Na een rondje door de kleine, oude straatjes van Bredevoort kwamen we aan bij hovenier Rosenhaege, die diverse modeltuinen heeft aangelegd rond zijn bedrijf. Het weer deed men er niet naar verlangen rond te gaan kijken, maar er was wel een terras te vinden, wat grotendeels overdekt was door bomen. De drankjes daar smaakten goed, hoewel ik uit ervaring kan melden dat een romige iced coffee, een likeurtje met slagroom én een appelpunt met slagroom tesamen wel een enorme aanslag van room op je maag is. De ogen waren groter dan de buik... Toen het begon te druppelen en sommigen naast de boom toch wat nat werden kwam het personeel aangesneld met enkele paraplu's om de regen af te wachten. Dat werkt prima, het werd er niet minder gezellig om.
Ook het vervolg van de route bleek niet droog te blijven, maar de wegen waren nog steeds geweldig. En misschien dat die regen juist wel hielp bij het weghouden van de hordes fietsers... Elk nadeel heeft zijn voordeel. Terug bij het beginpunt Haak en Hoek reden de meesten door naar huis na een geslaagde dag. Op naar 9 september, de volgende rit.
Ik wil Peter hartelijk bedanken voor het uitzetten van deze mooie rit. Misschien vaker naar het zuiden in de toekomst?
